Барлық әлем мәдениеттеріндегі таңның символикасы оң коннотацияға ие, әдетте ағартушылықты, үмітті, жарықтың қараңғылықты жеңуін, жастықты және т.б. бейнелейді. Халық мәдениетінде таңның атысы күннің батуына, яғни құлдырау, жойылу, тозудың, күштің жоғалуының қарсы нышаны.
Наурыз мерекесі тойланатын күні қазақтар таңды қарсы алып, Күнге деген құрметін білдіріп, онымен жаңа жылдық циклдің, жаңа үміттердің келуін байланыстырды. Қазақ фольклорындағы күннің шығуы/таңның символикасы күн сайын қараңғы уақытта зұлым Айдаһар жұтып қоятын Күннің Әлемдік ағаш – Бәйтеректің шыңында туылу туралы мифологиялық сюжетте көрсетілген.
Таң атқанда көптеген рәсімдер жасалды, мысалы, емдеу. Ауру «қараңғылыққа», «басқа әлемге» кетеді деп есептелді.
